Hayatı Zorlaştıran İllet : Sosyal Fobi

'' İnsanların sizleri hayal kırıklığına uğratması,kendinize olan güveninizi yitirmeniz, hayattan zevk almamaya başlamanız, en korunaklı yer olarak gördüğünüz evinizde yanlızca kendinizle vakit geçirmeye başlamanız sosyal fobinin işaretçisidir. Hele hele hayatınızı tamamen değiştirebilecek travmatik durumları birden fazla kez yaşadıysanız kendinizi koruma altına almak istemeniz ve insanlardan uzaklaşmanız son derece normal. anormal olabilecek durum ise; bu kötü deneyimleri sizlere yaşatan insanların sizden daha güçlü bir şekilde hayatına hiç bir şey olmamış gibi devam edebilmesidir.Asıl şaşırtıcı olan da bu sanırım. ''

Ben bu hastalığı,başka bir hastalıkla yendim.O hastalığın adıda hissizlikti.O işin nasıl olduğunu dolaylı olarak anlatmıştım ilk yazımda fakat bu konu gerçekten önemli konu ve bir yazıyı daha hak ediyor.

Eskiden insanların ne dediğini çok önemseyen,her ortamda kaygılı,dışarıya vuramadığım sözleri içimde birikten bir bireydim.Hayalleri kapılıp giderdim.Mutlu olduğum yer orasıydı.Gerçek hayat bana göre değildi.
Hep rol yapardım.Olmadığım kişilikleri üstlenirdim çünkü insanlar tarafından sosyal fobili olarak algılanmak istemezdim.Yıllarca içimde biriktirdim bu acıları.Evet acı bunlar.Birşeyin acı vermesi için illa fiziksel temasa gerek yok.Bir insanın kendisini dışarıya tam anlamıyla anlatamaması ve söyleyeceklerini içinde tutmasından büyük bir acı var mı ?

Cidden o kadar sıkıcı bir hayat ki.Devamlı hayatı sorgulamaktan başka bir işe yaradığın yok.Devamlı herşeyi irdeliyorsun ve sorunun nerede olduğunu anlamaya çalışıyorsun.Sorunda bu zaten.Herşeyi irdelemek,akışına bırakamamak.

O kadar acıdan sonra bünye bağışıklık kazandı ve çevreye karşı aşırı duyarsız oldu.Bunun adınada hissizlik demişler,apati demişler,demişler oğlu demişler.Şimdi sosyal fobinin size kattığı faydayla bu hissizlik sorunun bağdaşmasını anlatıcam.Sosyal fobi ile analitik zekanız çok gelişir.Detayları çok iyi yakalarsınız.Birde insan sarrafı olmuşsunuzdur artık.İnsanların yüzünden ne olduğunu çok rahat anlarsınız.Çünkü düşünmek için o kadar boş vakitleriniz olmuşturki.Şimdi bu faydalarını bilincinizde tutuyorsunuz ve hissizlik hastalığına kapılıyorsunuz.Bu hastalıkla hayatınız iyice berbat oluyor.Ağlamak isteyipte ağlayamamak.İnsanın gerçek anlamda çöküş noktasıdır bu.Tamamen mantığınızla yaşayamaya başlıyorsunuz ve o acı dolu geçmişiniz biranda gidiyor.İlaçsız ve terapisiz bir şekilde.Resmen hayat size aslında bir hediye sunuyor.Artık o acıları çekmiyorsun.Fakat keyifte alamıyorsun.Öyle bir hala geliyorki,o utangaç olduğunuz anları bile özlüyorsun çünkü o anlarda en azından hayatın içindeydin.Buna çözüm aramak için bir sürü insanla konuşuyorsun.
Yahu senin sorunun zaten insanlarla konuşamamaktı fakat çözümü onlarda arıyorsun.İşte burda kendi potansiyelinin farkına varıyorsun.'Vay sen ne kadar derin düşünüyormuşsun öyle' gibi laflar size içten içe iyi geliyor.Kim aptal olarak anılmak ister ki bu hayatta ? Ve artık kendini irdelemeyi bırakıyorsun.
Uğraşlar buluyorsun kendine.Arkadaşlarınla muhabbetlerini arttırıyorsun.

Hayatta herşeyi anlarsan zaten yaşamının ne anlamı kalır ?Hayatta mutluluğun formülü gizemlerinde.Akışına bırakmakta.Bırak aksın hayat sende birşeyi kafana takma.

Sen aslında çok zekisin ve diğerlerinden farklısın.Bu farklılığını herkese göster.Sadece kendine gösterme. :)